போர் மக்களை எவ்வாறு மாற்றுகிறது

ஒரு காலத்தில் நேரடியாகவோ அல்லது மறைமுகமாகவோ ஒரு போரை எதிர்கொண்ட பூமியில் உள்ள ஒரு நபர் கூட அப்படியே இருக்க முடியாது. போர், ஒரு லிட்மஸ் சோதனையைப் போலவே, மறைக்கப்பட்ட உணர்வுகளையும் உள்ளுணர்வுகளையும் வெளிப்படுத்தும், மக்கள் மீதான உண்மையான அணுகுமுறை, ஒரு அந்நியரின் ஆளுமைக்கு, ஆன்மாவின் வளர்ச்சி மற்றும் நிலைத்தன்மையின் அளவை வெளிப்படுத்தும்.

வழிமுறை கையேடு

போர்க்காலத்தில், ஆயிரக்கணக்கான மற்றும் மில்லியன் கணக்கான மக்களின் ஆன்மா, போரில் ஈடுபட்ட ஒரு வழி அல்லது வேறு, தினசரி எதிர்மறையாக பாதிக்கப்படுகிறது: ஒரு முன்னோடி யுத்தம் மனித ஆன்மாவை ஒரு எல்லைக்கோடு நிலையில் வைக்கிறது. எதிர்மறையான தாக்கத்தால் ஒரு தும்மலைப் போல கடந்து செல்ல முடியாது. அதிலிருந்து வெளியேற உளவியல் மறுவாழ்வு தேவை. ஒரு விதியாக, இது அரிதானது, கிட்டத்தட்ட ஒருபோதும் வழங்கப்படவில்லை. இதனால், நோய் உள்ளே இயக்கப்படுகிறது.

பாரிய, ஆக்கிரமிப்பு ஊடக பிரச்சாரங்களுடன் இணைந்து, பெரும்பாலும் மக்கள்தொகையின் ஓரங்கட்டப்பட்ட பிரிவுகளை இலக்காகக் கொண்டது, ஆனால் அதை எதிர்க்க முடியாத சமூகத்தின் பிற பிரிவுகளை பாதிக்கிறது, எல்லைக்கோடு நிலை மொத்த மறைந்திருக்கும் மனநோயின் அளவிற்கு நீண்டுள்ளது, இது அடுத்தடுத்த தலைமுறைகளை எதிர்மறையாக பாதிக்கும். வரலாற்றில் பல எடுத்துக்காட்டுகள் உள்ளன: முதல் உலகப் போருக்குப் பின்னர் ஜேர்மன் சமுதாயத்தின் நிலை முதல் ஆப்கானிய போரில் சோவியத் இராணுவத்தின் தோல்வி வரை, பனிப்போரில் சோவியத் ஒன்றியத்தின் தோல்வியுடன் இணைந்தது. தோற்கடிக்கப்பட்டவர்கள், ஒரு விதியாக, எப்போதும் பழிவாங்குவதை நாடுகிறார்கள், இதனால் புதிய போர்களை கட்டவிழ்த்து விடுகிறார்கள்.

போரின் போது நபர் எங்கு இருக்கிறார் என்பதைப் பொருட்படுத்தாமல் - முன் வரிசையில், பின்புறத்தில் முன் வரிசையில் அல்லது ஆழமான பின்புறம், கூர்மையான உணர்வுகள் மற்றும் அடக்கப்பட்ட உள்ளுணர்வு ஆகியவை அவனுக்குள் விழித்தெழுகின்றன. சுய பாதுகாப்பின் உள்ளுணர்வு, நிச்சயமாக, பெரும்பாலும் குடிமக்கள் வாழ்க்கையில் ஊடுருவியுள்ள தார்மீக நியமனங்களுக்கு முரணானது, முதலில் வருகிறது.

எவ்வாறாயினும், ஒரு நபரின் மன வளர்ச்சியின் உயர்ந்த நிலை, சுய தியாகத்திற்கு அதிக திறன், சமூகத்தில் ஊற்றப்பட்ட தார்மீகக் கொள்கைகளை அவர் உணர வேண்டிய அவசியம் வலுவாக உள்ளது. உலகளாவிய வலியால் போர், வலிமை மற்றும் பலவீனம், மனிதநேயம் மற்றும் அட்டூழியங்களுக்கு மக்களை சோதிக்கிறது, மூளையின் மிகவும் மறைக்கப்பட்ட மூலைகளிலிருந்து அழிவுகரமான அல்லது உள்ளுணர்வை உருவாக்குகிறது. ஒவ்வொரு நபரின் நனவின் ஆழத்திலிருந்து எதிர்பாராத சூழ்நிலையில் என்ன தோன்றக்கூடும் என்று கணிக்க முடியாது.

சமீபத்திய போர்கள் இதற்கு பல எடுத்துக்காட்டுகளை முன்வைத்துள்ளன. உதாரணமாக, கூலிப்படையாக பணியாற்றிய ஆர்கடி பாப்செங்கோ தனது புத்தகத்தில் இதைப் பற்றி எழுதுகிறார், கடந்த செச்சென் போருக்குப் பிறகு துல்லியமாக ஒரு போர் பத்திரிகையாளரானார்:"

உங்கள் போர் நன்கொடையளிக்கப்பட்ட சகோதரர்கள் ஏன் இறந்தார்கள்? அவர்கள் ஏன் மக்களைக் கொன்றார்கள்? அவர்கள் ஏன் நல்லது, நீதி, நம்பிக்கை, அன்பு ஆகியவற்றை சுட்டார்கள்? அவர்கள் ஏன் குழந்தைகளை நசுக்கினார்கள்? குண்டுவெடித்த பெண்கள்? உடைந்த தலையும், அருகிலுள்ள, தோட்டாக்களின் அடியில் இருந்து துத்தநாகமும், அவளுடைய மூளையும் உலகிற்கு ஏன் தேவைப்பட்டது? ஏன்? ஆனால் யாரும் சொல்லவில்லை. /

/ ஆகஸ்ட் தொண்ணூற்றாறில் சுற்றியுள்ள சோதனைச் சாவடிகளில் அவர்கள் எப்படி இறந்தார்கள் என்று சொல்லுங்கள்! ஒரு புல்லட் தாக்கும்போது சிறுவயது உடல்கள் எவ்வாறு இழுக்கின்றன என்று சொல்லுங்கள். சொல்லுங்கள்! நாங்கள் இறந்ததால் மட்டுமே நீங்கள் பிழைத்தீர்கள் - நீங்கள் எங்களுக்கு கடமைப்பட்டிருக்கிறீர்கள்! அவர்கள் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்! யுத்தம் என்ன என்பதைக் கண்டுபிடிக்கும் வரை யாரும் இறக்க மாட்டார்கள்! ”- மேலும் இரத்தத்துடன் கூடிய கோடுகள் ஒவ்வொன்றாகச் சென்று, ஓட்கா லிட்டரில் கலக்கப்படுகின்றன, மேலும் மரணமும் பைத்தியமும் உங்களுடன் ஒரு அரவணைப்பில் அமர்ந்து பேனாவை மாற்றும்.”

தற்போது, கியேவ், டினெப்ரோபெட்ரோவ்ஸ்க் மற்றும் உக்ரைனின் பிற நகரங்களில் - வெளியில் இருந்து இராணுவ நடவடிக்கைகள் விதிக்கப்படும் ஒரு நாடு - மக்கள் தினமும் ஒருவருக்கொருவர் உறவின் எல்லையில், யுத்தம் மற்றும் அதன் விளைவுகளுடன். அவர்களில் சிலர், சாதாரண மக்களிடமிருந்து, பொதுமக்கள் வாழ்க்கையில் மிகவும் ஒழுக்கமானவர்களாக கூட இல்லாதவர்கள், ஒரு புகழ்பெற்ற போர்வீரராக மாறிவிட்டனர்: தேசத்தை அணிதிரட்டியவர்களில் ஒருவர். பதிவர் ஒலினா ஸ்டெபோவா போன்ற ஒருவருக்கு, போர் ஒரு எழுத்தாளரின் பரிசைத் தூண்டியது. மருத்துவமனைகள் உட்பட தன்னார்வப் பணிகளில் பலர் தனிப்பட்ட தார்மீக திருப்தியைக் காண்கிறார்கள்: இளம், முதிர்ந்த, வயதான, ஆனால் அலட்சியமாக இல்லை, ஒவ்வொரு நாளும், அவர்களின் முக்கிய சேவைக்குப் பிறகு, அவர்கள் மருத்துவமனைகளுக்கு வந்து மாடிகளைக் கழுவுகிறார்கள், படுக்கையில் காயமடைந்தவர்களைக் கழுவுகிறார்கள், பேசுகிறார்கள், உணவளிக்கிறார்கள், தீவிர சிகிச்சை வார்டுகளுக்கு அருகிலுள்ள உறவினர்களை ஆறுதல்படுத்துகிறார்கள்., உக்ரேனிய கலைஞர் அலெக்ஸி கோர்பூனோவைப் போலவே காயமடைந்த இளம் மற்றும் முதிர்ந்த சிறுவர்களை அவர்களின் படைப்பாற்றலுடன் ஆதரிக்கவும்.

ஆனால் மற்றவர்கள் இருக்கிறார்கள் - மறுபுறம் இருப்பவர்கள்: அவர்களுக்குப் பிறகு, தலைகள், கால்கள் மற்றும் பிறப்புறுப்புகள் இல்லாத சிதைந்த உடல்கள் குழிகளில் இருந்து வெளியேற்றப்படுகின்றன. கிழிந்த உடல்கள் மற்றும் நிலக்கீல் மீது சிதறிய மூளைகளின் பின்னணியில் அவர்கள் போஸ் கொடுப்பதில் மகிழ்ச்சியடைகிறார்கள். அவற்றுக்குப் பிறகு எரிந்த பூமி மற்றும் சிதைந்த உடல்கள் மட்டுமல்லாமல், ஊனமுற்ற ஆத்மாக்களும் உள்ளன. ஆனால் இது துல்லியமாக அவர்களின் பிரச்சாரமாகும், தனிப்பட்ட நலன்களிலிருந்தும், மனநல விலகல்களிலிருந்தும், பரபரப்பான படுகொலையை கட்டவிழ்த்துவிட்டு, அவர்களை ஹீரோக்கள் என்று அழைப்பவர்கள் மற்றும் மில்லியன் கணக்கானவர்கள் இதை நம்புகிறார்கள் - வட்டம் மீண்டும் மூடுகிறது: தார்மீகமானது தீமைக்கு ஒரு சிதைந்த சாக்குப்போக்கு பதிலாக மாற்றப்படுகிறது. இதன் பொருள் பிரச்சினைகள் வேண்டுமென்றே உள்ளே செலுத்தப்படுகின்றன மற்றும் போரிடும் கட்சிகளின் எதிர்கால தலைமுறையினர் ஒரு புதிய போரிலிருந்து விடுபடவில்லை.

ஆகையால், ஏறக்குறைய நூறு ஆண்டுகள் கடந்துவிட்ட போதிலும், "ரஷ்ய மனதில்" என்ற நோபல் சொற்பொழிவில் அவர் எழுதிய கல்வியாளர் பாவ்லோவின் முடிவுகள் பொருத்தமானதாக இருக்கவில்லை: "சத்தியத்தின் சாதனை மிகுந்த சிரமத்துடனும் வேதனையுடனும் நிறைந்திருப்பதால், அந்த நபர் இறுதியில் இருக்கிறார் என்பது தெளிவாகிறது முடிவில், அவர் தொடர்ந்து சத்தியத்திற்குக் கீழ்ப்படிந்து வாழ்கிறார், ஆழ்ந்த மனத்தாழ்மையைக் கற்றுக்கொள்கிறார், ஏனென்றால் உண்மை என்னவென்று அவருக்குத் தெரியும். எங்களிடம் இது இருக்கிறதா? எங்களிடம் இது இல்லையா, எங்களுக்கு வேறு வழி இருக்கிறது. நான் நேரடியாக முக்கிய எடுத்துக்காட்டுகளுக்குத் திரும்புவேன். உங்கள் ஸ்லாவோபில்ஸை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். கலாச்சாரத்திற்காக உருவாக்கப்பட்டதா? அவள் உலகிற்கு என்ன மாதிரிகள் காட்டினாள்? மற்றும் ஏனென்றால், அழுகிய மேற்கு நாடுகளின் கண்களை ரஷ்யா துடைக்கும் என்று மக்கள் நம்பினர். இந்த பெருமையும் நம்பிக்கையும் எங்கிருந்து வந்தது? மேலும் வாழ்க்கை நம் கருத்துக்களை மாற்றிவிட்டது என்று நீங்கள் நினைக்கிறீர்களா? இல்லவே இல்லை! நாம் மனிதகுலத்தின் முன்னோடி என்று இப்போது ஒவ்வொரு நாளும் படிக்கிறோமா! இது சாட்சியமளிக்கவில்லை. "எந்த அளவிற்கு நமக்கு யதார்த்தம் தெரியாது, எந்த அளவிற்கு நாம் அதிசயமாக வாழ்கிறோம்!"