டிசம்பர் 14, 1825 எழுச்சியைப் பற்றி அனைவருக்கும் தெரியாது. இந்த கிளர்ச்சியின் தன்மை அனைவருக்கும் தெரியாது. டிசம்பிரிஸ்டுகள் யார்? அவர்கள் ஏன் செனட் சதுக்கத்திற்குச் சென்றார்கள்? இப்போது வரை, வரலாற்றாசிரியர்களிடையே முதல் கேள்விக்கான பதில் சர்ச்சைக்குரியதாகவே உள்ளது. எந்தவொரு விஞ்ஞானியும் அதற்கு ஒரு திட்டவட்டமான பதிலைக் கண்டுபிடிக்க முடியாது.
டிசம்பிரிஸ்டுகள் யார்? சோசலிச புரட்சியாளர்களா? மார்க்சியத்தை பின்பற்றுபவர்கள் (அல்லது நிறுவனர்கள்)? தங்கள் நாட்டின் சுதந்திரத்துக்காகவும் சுதந்திரத்துக்காகவும் போராடிய தாராளவாதிகள்? அல்லது சாதாரண மூளை இல்லாத வெறியர்களா? இரண்டு நூற்றாண்டுகளாக, இந்த விவாதம் தொழில்முறை வரலாற்றாசிரியர்களை வேட்டையாடியுள்ளது. ஏன்?
இதைச் செய்ய, ஆயுதமேந்திய எழுச்சியின் வரலாற்று வரலாற்றின் வரலாற்றைப் பாருங்கள். இதை சோவியத்திற்கு முந்தைய, சோவியத் மற்றும் சோவியத்திற்கு பிந்தைய மூன்று நிலைகளாகப் பிரிக்கலாம். ஒவ்வொரு கட்டத்திற்கும் அதன் சொந்த பண்புகள் மற்றும் அம்சங்கள் உள்ளன. மேலும் அவர்கள் கூர்ந்து கவனம் செலுத்த வேண்டும்.
சோவியத்துக்கு முந்தைய காலம். இந்த கட்டத்தில், வரலாற்றாசிரியர்கள் டிசம்பிரிஸ்டுகளின் உரிமைகளுக்காக "போராடியபோது" 2 அம்சங்கள் சிறப்பியல்பு. முதல் தசாப்தங்களில், டிசம்பர் இயக்கத்திற்குப் பிறகு, பெரும்பான்மையான அறிஞர்கள் மற்றும் கல்வியின் சித்தாந்தவாதிகள் கிளர்ச்சியாளர்களைக் கண்டித்தனர். எனவே, எடுத்துக்காட்டாக, புகழ்பெற்ற பரோன் கோர்ஃப் டிசம்பிரிஸ்டுகளைப் பற்றி "மேற்கில் இருந்து கருத்துக்களை ஏற்றுக்கொண்ட ரெஜிஸைடு சபை" என்று எழுதினார். மேற்கத்தைய சார்புடைய அரசியல்வாதிகளை மகிழ்விப்பதற்காக, தனது ஆட்சியின் முதல் ஆண்டுகளில் வெளிப்படையான ஆர்வத்துடன் சீர்திருத்தங்களை மேற்கொண்ட அலெக்ஸாண்டர் தி ஃபர்ஸ்ட் பேரரசரின் முன்னோடிக்கு பெரும்பாலான வரலாற்றாசிரியர்கள் குற்றம் சாட்டினர். நிச்சயமாக, இந்த கண்ணோட்டம் ஒரு கருத்தியல் பின்னணி மட்டுமே. 19 ஆம் நூற்றாண்டின் இரண்டாம் பாதியில், பிரபல புரட்சிகர வரலாற்றாசிரியர் அலெக்சாண்டர் இவனோவிச் ஹெர்சன் டிசம்பர் ஆயுத எழுச்சியை "நியாயப்படுத்துவது" அவசியம் என்று கண்டறிந்தார். எதுவாக இருந்தாலும், ஆயுதமேந்திய கிளர்ச்சியின் முதல் நம்பகமான ஆய்வுதான் அவரது பணி. ஹெர்சன் டிசம்பிரிஸ்டுகளை நியாயப்படுத்தியது மட்டுமல்லாமல், அவர்களின் கருத்துக்களை சோசலிஸ்ட், டிசம்பிரிஸ்டுகள் என்று அழைத்தார் - தந்தையர் அமைச்சர்கள்.
ஆனால் ஹெர்சன் சரியாக இருந்தாரா? அவரது அறிக்கை தவறா? 20 ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில், விளாடிமிர் லெனினின் படைப்புகளில், டிசம்பர் ஆயுத எழுச்சி புரட்சியின் வளர்ச்சியில் ஒரு குறிப்பிட்ட கட்டத்தில் நுழைந்தது. லெனின் புரட்சியின் வரலாற்றை மூன்று நிலைகளாக பிரித்தார்: 1) உன்னதமானவர், 2) ரஸ்னோசின்ஸ்கி, 3) பாட்டாளி வர்க்கம். முதல் குழுவினரே, டிசம்பிரிஸ்டுகளின் ஆயுத எழுச்சிக்கு காரணம், அவர்களின் உன்னதமான தோற்றம் மற்றும் உன்னத வேலைத்திட்டத்தை சுட்டிக்காட்டினார். உண்மையில், லெனினின் கூற்றுப்படி, டிசம்பிரிஸ்டுகள் வெல்ல முடிந்தால், ஒரு முதலாளித்துவ சக்தி மற்றொருவருக்கு பதிலாக மாற்றப்படும். இதிலிருந்து இது எளிதாக இருக்காது. ஹெர்சனும் அதையே கூறுகிறார், "டிசம்பிரிஸ்டுகள் சதுக்கத்தில் போதுமான நபர்களைக் கொண்டிருக்கவில்லை." இந்த கருத்து 20 ஆம் நூற்றாண்டின் வரலாற்றாசிரியர்களின் மனதிலும் மனதிலும் உறுதியாக நிலைபெற்றுள்ளது. பிரபல சோவியத் வரலாற்றாசிரியர் நெச்சினாவும் இந்த கருத்தை முன்வைத்து, உருவாக்கம் அணுகுமுறையின் பார்வையில் (லெனினாலும் செய்யப்பட்டது) டிசம்பிரிஸ்டுகளின் எழுச்சி பொதுவானது என்று கூறினார். நீண்ட காலமாக அவரது பணி எழுச்சியின் வரலாற்றில் இந்த கோட்பாட்டின் ஆட்சியை நிறுவியது.
நவீன வரலாற்று வரலாற்றில், "தங்க சராசரி" குறிப்புகள் பெருகிய முறையில் கேட்கப்படுகின்றன. பெரும்பாலான வரலாற்றாசிரியர்கள் வரலாற்றாசிரியர்களின் சில குழுக்களின் முடிவுகளை கடைபிடிக்க இயலாது என்று நம்புகிறார்கள், டிசம்பர் இயக்கத்திற்கு ஒரு தன்மை இல்லை, உண்மையில் ஒரு திட்டம் போல. எனவே, நவீன வரலாற்றாசிரியர்கள் எந்தவொரு கண்ணோட்டத்தையும் ஆதரிக்கத் தயாராக இல்லை.
ஆயினும்கூட, இந்த எழுச்சி ரஷ்ய அரசின் வளர்ச்சியின் வரலாற்றில் நீண்ட காலமாக இருக்கும். இது ரஷ்யாவில் புரட்சிகர சிந்தனைகளின் வளர்ச்சிக்கான அடித்தளத்தையும் ஒரு புதிய, இதுவரை முன்னோடியில்லாத இயக்கத்தையும் அமைத்தது.
