எருசலேமில் உள்ள ஆலயத்திலிருந்து வணிகர்களை இயேசு கிறிஸ்து எவ்வாறு வெளியேற்றினார் என்பது பற்றிய விவிலிய உவமை பரவலாக அறியப்படுகிறது. ஆனால் இது வழிபாட்டு நிறுவனங்களில் எந்தவொரு வர்த்தகத்திற்கும் முழுமையான தடை விதிக்கப்படுகிறதா?
நற்செய்தி
நற்செய்தி உண்மையில் கூறுகிறது, "இயேசு தேவனுடைய ஆலயத்திற்குள் நுழைந்து, ஆலயத்தில் விற்று வாங்கிய அனைவரையும் வெளியேற்றி, மேசைகளைத் தட்டி, புறாக்களை விற்கும் பெஞ்சுகளை மாற்றினார்." இருப்பினும், கோவிலில் எந்தவொரு வர்த்தகத்தையும் இறைவன் தடைசெய்கிறார் என்று அது கூறவில்லை. அது என்ன என்பதைப் புரிந்து கொள்ள, பழைய ஏற்பாட்டு ஜெருசலேம் ஆலயத்தின் கட்டமைப்பையும் பழைய ஏற்பாட்டு வழிபாட்டின் சடங்கு பக்கத்தையும் நீங்கள் அறிந்து கொள்ள வேண்டும்.
இந்த கோயில் பல பகுதிகளைக் கொண்டிருந்தது: ஒரு முற்றம், மக்கள் நுழையக்கூடிய ஒரு பலிபீடம், மற்றும் ஒரு பலிபீடம், அதில் பலியிடப்பட்ட பலிகள் செய்யப்பட்டன (விலங்குகள் மற்றும் பறவைகள் பலியிடப்பட்டன). நார்தெக்ஸ் மதச்சார்பற்ற பகுதியை சரணாலயத்திலிருந்து பிரித்தது, அங்கு பாதிரியார்கள் மட்டுமே நுழைய முடியும், மேலும் பிரதான ஆசாரியரால் மட்டுமே சுத்திகரிப்பு விருந்தில் வருடத்திற்கு ஒரு முறை "பரிசுத்த புனிதத்திற்கு" நுழைய முடியும். பல்வேறு காரணங்களுக்காக இரத்த தியாகங்கள் செய்யப்பட்ட முற்றத்தில், இதற்காக அவர்கள் விலங்குகளையும் பறவைகளையும் விற்றனர், அத்துடன் மக்கள் தானம் செய்யக்கூடிய நாணயங்களையும் மாற்றினர்.
கோயிலின் ஒரு பகுதியாக இருந்த முற்றத்தில் இது நடந்தது, அதன் வேலிக்கு பின்னால் அல்ல. இது இரட்சகரை கோபப்படுத்தியது, அவர் இந்த வணிகர்கள் அனைவரையும் கலைத்து மாற்றினார்.
நவீனத்துவம்
நவீன கோவில்களில் என்ன நடக்கிறது? ஆடுகள், செம்மறி ஆடுகள் மற்றும் புறாக்கள் விற்கப்படும் பஜாரில் மெழுகுவர்த்தியை விற்பனை செய்வதில் ஏதேனும் ஒற்றுமை உள்ளதா? எதுவுமில்லை. மெழுகுவர்த்திகளை விற்பது கோவிலில் பிரார்த்தனைகளை மீறுவதில்லை, குறிப்பாக பல தேவாலயங்களில் மெழுகுவர்த்தி பெட்டிகள் நார்தெக்ஸில் உள்ளன அல்லது தெருவில் தனி அறைகளுக்கு வெளியே எடுத்துச் செல்லப்படுகின்றன என்று நீங்கள் கருதும் போது.
மேலும், தேவாலய கடைகளில் மெழுகுவர்த்திகள், பிரார்த்தனைகள் மற்றும் சிலுவைகளை விற்பனை செய்வது வணிக ரீதியான நடவடிக்கை அல்ல என்பது இன்று முன்பே அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளது. தேசபக்தர் பலமுறை அறிவித்துள்ளார். உண்மை என்னவென்றால், ரஷ்ய கூட்டமைப்பின் சட்டம் திருச்சபையின் பக்கத்திலேயே நிற்கிறது, கோவில் வர்த்தகத்தில் ஒரு நன்கொடை மட்டுமே பார்க்கப்படுகிறது, விநியோகிக்கப்பட்ட பொருட்களின் கூடுதல் மதிப்பு வணிக வருமானமாக கருதப்படாமல், “வாங்குபவரின்” தொண்டு பங்களிப்பு, தேவாலய தேவைகளுக்காக ஒரு தன்னார்வ தியாகம்.
