பெண்ணியம் பற்றி சமூகத்தில் ஒரு கலவையான கருத்து உள்ளது. சிலர் இந்த நிகழ்வை கிண்டலுடன் தொடர்புபடுத்துகிறார்கள், மற்றவற்றில் இது ஒரு புன்னகையை ஏற்படுத்துகிறது, அதே நேரத்தில் யாரோ இந்த போக்கின் முக்கிய விதிகளை பகிர்ந்து கொள்கிறார்கள். அதன் வளர்ச்சியின் முழு வரலாற்றிலும் பெண்ணியம் ஒரு இயக்கம் மட்டுமல்ல, ஒரு தத்துவம், மற்றும் மதம் மற்றும் ஒரு வாழ்க்கை முறையாகவும் மாறிவிட்டது.
பெண்ணியத்தைக் குறிப்பிடும்போது ஏற்படும் முதல் எண்ணம் முற்றிலும் தெளிவாக இல்லை. ஒருபுறம், ஆண்களைப் போலவே பெண்களுக்கும் அதே உரிமைகள் இருக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் எந்த சந்தேகத்தையும் எழுப்பவில்லை. அதே சமயம், ஆண்களை விட பெண்களின் மேன்மையும், குடும்பத்தை நிராகரிப்பதும், திருமணமும் மனித இனங்கள் அழிந்துபோக வழிவகுக்கும். உண்மையில், இந்த பெண் இயக்கத்தின் சாராம்சம் என்ன?
பெண்ணியவாதம் என்பது பாலின பாகுபாடுகளுக்கு எதிரான பெண்களின் போராட்டமாகும். பொருளாதார மற்றும் அரசியல் வாழ்க்கை, சொத்து கட்டுப்பாடு, தொழில் வாய்ப்புகள் போன்றவற்றில் பெண்களின் சார்பு மிகவும் தெளிவாகிறது.
அதன் வளர்ச்சியில், பெண்ணியம் இரண்டு நிலைகளைக் கடந்து சென்றது. அவற்றில் முதலாவது XVIII மற்றும் XIX நூற்றாண்டின் முதல் காலாண்டில் தொடர்ந்தது. பெண்ணியவாதிகளின் அடிப்படை தேவை ஆண்களுக்கும் பெண்களுக்கும் சமமான நிலைமைகளை உருவாக்குவதாகும். இந்த நிலைமைகளின் ஒரு முக்கிய அம்சம் அரசியல் தேர்தல்களில் வாக்களிக்கும் உரிமை.
பெண்ணியம் உருவாவதில் இரண்டாம் கட்டம் 70-80 ஆண்டுகளில் நிகழ்ந்தது. XX நூற்றாண்டு. "வித்தியாசத்தில் சமத்துவம்" என்ற முழக்கத்தை அறிவிப்பதே அதன் முக்கிய ஏற்பாடாகும். இந்த கட்டத்தில், மூன்று முக்கிய போக்குகள் வேறுபடுகின்றன: தீவிர, சோசலிச மற்றும் தாராளவாத.
முதல் இரண்டு குடும்பம், திருமணம், காதல் போன்றவற்றிலிருந்து பெண்ணின் சுதந்திரத்தை எடுத்துக் கொண்டன. ஆணாதிக்க முறையை அகற்றுவதும் புதிய சமுதாயத்தை உருவாக்குவதும் ஊக்குவிக்கப்பட்டன. பெண்ணியத்தின் தாராளவாத கிளை இத்தகைய தீவிரமான மாற்றங்களை நம்பவில்லை. அடுப்பு மற்றும் அக்கறையுள்ள தாயின் பாதுகாவலராக பெண்ணின் பங்கு மாறாமல் இருந்தது, ஆனால் கோட்பாட்டின் அடிப்படைக் கொள்கை பாலினங்களிடையே உழைப்பைப் பிரிப்பதாகும்.
ஒரு சமூக இயக்கமாக பெண்ணியம் தோன்றியதில் ஆச்சரியமில்லை. ஹெகல் அல்லது தாமஸ் அக்வினாஸ் போன்ற தத்துவஞானிகளின் படைப்புகளைப் பற்றி உங்களுக்குத் தெரிந்தால் போதும். முதலாவது ஒரு பெண் ஒரு "தோல்வியுற்ற மனிதன்" என்று நம்பினாள், இரண்டாவதாக மிகச்சிறந்த பாலினத்தை மனிதர்களாகக் கருதக்கூடாது என்று பரிந்துரைத்தார்.
